درکنار رودخونه ای درخت سیبی بود...
سیبای زردو سبز وسرخ روشاخه هاش می چرخیدن...
سیبایی که از زمانشون می گذشت میوفتادن زمین... پای درخت...
بچه های آبادی هرروز زیر این درخت باهم بازی می کردن...
همه دنبال سیبای شفاف رو شاخه ها بودن وتعداد کمی هم از تنبلی به همون سیبای پای درخت قناعت می کردن...
پسربچه ای بود که هرروز پای درخت می نشست و به بلندترین شاخه ی درخت چشم می دوخت...
امشب کلیپ یک عروسی رو تو اینترنت نیگاه کردم
خیلی دلم گرفت...
آدما میون اصواتی که گوش هاشونو پر کرده بود گم شده بودن...
اگه بهشون می گفتی دنیا دوروزه به فکر فرداباش مطمئنم فقط بهت می خندیدن...
ادم خوبی نیستم ولی وقتی بنده های خدا رو می بینم که از خود بی خود شدن دلم می گیره...
تعریف من از یه آدم خوب کسیه که ...
دوست داشته باشه خوب باشه
وتصور نکنه خوب بودن امکان نداره
کسی که خداشو باور داره (این با قبول داشتن خدا خیلی فرق می کنه)
تلاش می کنه به چیزی که خدا ازش انتظار داره شبیه تر شه
همیشه دنبال یه راهی برای کمک به دیگرانه...
هرگز به یکم خوب بودن قانع نمیشه( اون دوست داره برای خدا بهترین باشه حتی واسه یه روز)
ودر نهایت کسی که آرزو های قشنگ داره
کسی که همه چیزش برای رضای خداست( این خیلی مهمه)
دوست داشتن واسه رضای خدا... دل بریدن واسه رضای خدا... ازدواج واسه رضای خدا... یه بچه تقدیم راه خدا... و مردن برای خدا...
من به این آدم می گم فوق العاده ایده آل.....
امیدوارم هممون فوق العاده باشیم...
