دیگر باتو بودن، فقط ذلت است...

نشناخته ای مرا...

که اگرمی شناختی مرا می دانستی...

وقتی باتو تند می شوم یعنی هنوز هم راهی برای برگشت هست...

اما وقتی سکوت می کنم یعنی دیگر مهم نیستی...

یعنی صدایت را نمی شنوم...

نه دوستت دارم هایت را...

نه توهین هایت را...

ولبخند می زنم

به حماقتِ ناشیانه ات.... وقتی همیشه از یک لب بام می افتی...

دیروز گفتی هرگز خداحافظی نمی کنی...

و امروز می گویم لیاقت خداحافظی با من را نداری ...

کاش خیالِ خامت در این تابستان پخته شود شاید کمی بوی مردانگی گرفتی...شاید...

هوای غلط تو سرته...

هوای بعضی ها رو که داری هوا برشون میداره خبریه...

دقیقه های آخره... بوی رفتن میاد...

کفشامو می پوشم...

پاشنه هاشو بالا می کشم...

تمام قامت می ایستم و خودمو تو آینه تماشا می کنم...

یه لبخند سرخ می نشونم روی لبهام...

دستمو میندازم به دسته ی چمدونم...

درو باز می کنم...

اولین قدمم رو برای رفتن بر می دارم...

وموسیقی چرخ های چمدونم در جاده طنین انداز میشه...