بارِمن نیست اگر وزنِ خوش اهنگیِ شعر
من به بی واژگیِ عشق، قناعت دارم
هرچند بهایش نتوانم که بپردازم لیک
حسنم این است که در عشق، صداقت دارم
آسمان گر که بیفتد به سرِ احساسم
زیر سنگینیِ آن هم، استقامت دارم
هرچند مرا رهروِ بیراهه یِ دل می دانی
من به کج بینیِ چشمانِ تو،عادت دارم...
قدم می زنم...
من تنهایی تمام کوچه های شهر را قدم می زنم...
ترانه ی حامد زمانی درهدفون گوشی ام جاری است...
درحالی که به شکوه اسطوره هایم فکر می کنم...
وقامت حاج قاسم برایم تداعی می شود...
نمی دانم...
شاید قد یازده سپتامبرویران شده بود...
فضا آکنده بود ازبوی تلخ یک شکست ...
نگاهش پر از یأس یود...
ناامیدانه جیب هایش راخالی کرد...
چند سکه وخودکارویک کلید...
یک مهر کوچک ویک نامه از خدا...
