کسی که رفت...کسی که ماند...

به بایگانی قلبم که می روم هنوز... پرونده ی احساس من به تو باز مانده است...

سالهاست رفته ای و رفتنت ولی.....دربغض حنجره چون رازمانده است...

بعد از تو حلقه به دستم....باورم نشد...

این مرثیه هنوز در اغاز مانده است...

با خاطرات تو عمریست راه می روم...

از تو برای روح من اواز مانده است...

لبخند تو هنوز روبه روی چشم من است...

گویی زمن به تو یک راه ... باز مانده است...

این فصل اخر است و بهارش وصال ما

دنیا ندیده لیلی ومجنون مثال ما........

 

دهه فجر مبارک...اولین شعرانقلابی من...

شکوه اساطیردوران کجاست؟؟

وقاری که روزی از ان تو بود

شکستندو بردند و دیگر نماند

سرودی که روی زبان تو بود

عجب رزم خصمانه ای باتوکرد

جهانی که محتاج نور تو بود

چه مکری که از ان مغرب نمود

مسیری که راه عبور توبود

حال من امشب خوش است...

لبخند می زنم...

من به بازی سرنوشت لبخند می زنم...

وقتی سدی هست...

درست وقتی راه دشوار است...

آنجا که باید ترسید... لبخند می زنم...