جادوی چشمای من

توچشاش خیره شده بودم ... غرق شده بودم تو عمق چشماش

اون هم تو سیاهی چشمای من بهت زده مونده بود...

هردو متحیر از دیدارهم پای یک درخت سبز...

نمی دونستم باید چی بگم... اون هم قاصر از بیان احساسش بود...

درد دوری

بی تو بودن سینه ام راسنگ کرد         سرنوشت هم با دلم نیرنگ کرد

دوریت اتش شدومن سوختم              این عطش ،قلب مرا دلتنگ کرد

بارها این عقربه خندیدورفت              بغض امدحنجره بوسیدورفت

       بارهابا یاد تو دربی کسی              اشک ازمژگان من لغزیدورفت...

فصلِ آخر

 

 فقط دوماه دیگه مونده تا بهار...

این آخرین فصله...

تمومش می کنم...

باهمه ی سختی هاش...

اما تا بهار باید مشخص بشه...