همه ی ادمای به ظاهر محکم وقوی ...
همه ی اونایی که اشکشونو کسی زیر بار مشکلات ندیده...
همون کسایی که برای همه سنگ صبورن...
اونایی که همیشه به شونه هاشون تکیه می کنیم... بدون اینکه نگران خستگی هاشون باشیم...
آدمایی که کسی از درداشون خبر نداره...
این ادما همونایی ان که یک هو می شکنن...
بازم دم خداگرم که شیب سقوط به جهنمش ملایم نیست...
بازم دم خداگرم که برا جاهای خوب بهشت رشوه نمی گیره...
بازم دم خداگرم که تو حساب کتابامون اختلاص نمی کنه...
بازم دم خداگرم که وقت تعیین بودجه زندگیمون تبعیض قائل نمیشه...
بازم دم خداگرم که که برادور زدن عدالتش راهی نیست...
بازم دم خداگرم که برا گرفتن وام برکت، ضامن وچک وسفده نمی گیره...
بازم دم خداگرم که رو سهام عدالتش میشه حساب کرد...
بازم دم خداگرم که تو هیچ مذاکره ای عمرا مارو بفروشه...
بازم دم خداگرم که تو عمق مستی هم بگی الهی می گه جانم...
بازم دم خداگرم که هوای شهیداشو داره...
بازم دم خداگرم که با فرمول زمینی ها جریمه نمی کنه ونمره منفی نمیده...
بازم دم خداگرم که .......
اخه چرا این ادما هیچ چیشون به خدا نرفته؟؟؟؟
به ظاهر مغرورم....بقیه می گن ...
اما هرجا غرورمو گذاشتم کنار ،خودم باشم ... بعضی ها تخیلای نابه جا کردن...
هرجا اخمامو چیدم وخندیدم رو ترش کردن...
هرجا سنگ صبور شدم به دیده ی حماقت نگام کردن...
هرجا به احترامشون سکوت کردم گذاشتن به حساب بی زبونی...
هرجا استدلال هاشونو زود قبول کردم گذاشتن به حساب ساده لوحی...
اما یکی پیدانشد بهشون بگه اگه من سکوت می کنم ... اگه می شم همونی که شما انتظارشو داری واسه خاطر اینه که برام مهم نیستی...
نه خودت برام مهمی نه فکرات برام مهمه...
ادمای خوب هم تو زندگیم بودن ... یعنی غریبه های خوب... ولی من چون الان ناراحتم یادم نمیاد...:)
حالا که ناراحتیمو گفتم به احترام خدایی که برا بدترین بندش هم ارزش قائله لبخندمی زنم شما هم یه لبخند مارو مهمون کن...
آهان حالا شد.....
