چرا من دل نمی بندم؟؟؟

 

چه قدر زود دلم را می زنند...

آدمکانی که بامن همقدم می شوند...

عجیب است!!!

گاهی دل سپردن سخت تر از دل بریدن است...

چرا؟؟؟

چرا هیچ فروغی در این شهر برایم دلبری نمی کند...

مگرهیچ ضمیر روشنی در این حوالی نیست...؟!

من با تمام آشناییم با خاکیان دلسپرده برزمین غریبه ام...

یک استکان چای یا یک حبه لبخند؟؟

 

گاهی عجیب می شوم ...

انگشتانم روی مخاطبین تلفنم می چرخید...

نگاهی به ساعت مچی ام انداختم...

داشت دیر می شد...

با مکثی بلاخره تماس گرفتم...

دقایقی بعد راننده در مقابل درب ورودی ظاهر شد...

به صندلی عقب تکیه زده بودم وتصور می کردم...

شب و بی خوابی...

شب است وخوابم نمی برد...
بیگانه ام گویی با این ساعت ظلم آلود...
وعقربه ها چه سخت می روند از چهره ی زمان...
با کمی روضه ی ارباب باز هم دلم می گیرد...
خوشا به حالشان...
آنان که امشبی مهمان حضرت اند...
یادگارم از روزهای ابتدایی بسیجی شدنم 
درد عصب دستم است...
این روزها چه سخت درد می کند این دستم...