عقل: دلم خاموش!!! بیدارم تورا از غم نگه دارم
دلم!! آرام می کوبی دلم!! شادی؟؟ دلم !!! خوبی؟؟
دل: تو ای هوشِ بشر خوبم کمی ازرده شد حالم
ولی حالا که اینجایی دمی آسوده می خوابم
عقل: بخواب آرامِ جانِ من رها از بند هر عادت
کشیدم چادر شب را به روی چهره ی ماهت
من دلم نم نمِ بارانِ خدا می خواهد
من دلم تربتِ پاکِ شهدا می خواهد
قلبِ آشفته ی من نبض شهادت دارد
با همین شوق ،همیشه استقامت دارد
ترکشِ عشق به این قلب اصابت کرده
همه ی عشقِ مرا آهِ توثابت کرده
گاهی مشکل همین جاست ...
همین که شبیه هیچ کس نیستی...
همین عادی نبودنت خودش مشکلی می شود...
وگاهی با بغض آرزو می کنی کاش مثل دیگران بودی...
